دوستان عزيزي كه وقت بودنشان احساسشان نمي كنيم؛
شگفت انگیز ترین آدمها در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم. اما وقتی که از پیش ما میروند نرم نرم آهسته آهسته درک می‌کنیم. باز می‌شناسیم. می فهمیم که آنان چه بودند. چه می گفتند و چه می خواستند.
شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد... (دكتر شريعتي )
ما هميشه دنبال نشونه ها يه جايي غير ازاطراف خودمون ميگرديم ،غافل از اينكه خيلي از چيزهايي كه برامون موهبت محسوب ميشه كنارمونه ،فقط بايد ديد، همين !
هميشه چيزاي خوب دور و برمون و نميبينيم ،
چيزاي با ارزشي كه وقتي از دستشون ميديم تازه ميفهميم چه گنجي داشتيم ، قدرشو ندونستيم و يه جاي ديگه دنبالش مي گشتيم .
كنارمون بوده و نديديمش.
و همين طور آدمايي كه هميشه پيش مان و ما احساسشون نمي كنيم .
هيچوقت بهشون نميگيم كه دوستشون داريم و خوشحاليم از اينكه ،"هستن" .
تا اينكه ازما دور ميشن و جاي خاليشون احساس ميشه.!!
آدمايي كه هر وقت احتياج به كمكشون داشتيم ،بودن و ما نفهميديم ، درست مثل يه دوست خوب.
دوستان خوب را از آنجا ميشناسيم ،كه تنهايمان نمي گذارند .(كريستين بوبن)
كاش اطراف خودمون و نگاه كنيم و قدر چيزايي كه داريم رو بدونيم تا يه جاي ديگه دنبالشون نگرديم .و بعد ها افسوس نخوريم !
"امروز را برای ابراز احساس به عزیزانت غنمینت بشمار
شاید فردا احساس باشد اما عزیزی نباشد" .
و براي يك دوست كه جاي خالي او احساس مي شود :
گرچه دير شده ولي ،"ممنونم براي هميشه بودنت":
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر